Najstarszy globus Ziemi, na którym zaznaczono Amerykę, powstał prawdopodobnie w 1504 roku. Było to więc tuż po odkryciu Nowego Świata - podaje National Geographic. Ta pierwsza wersja zminiaturyzowanego globu składa się z dwóch dolnych połówek strusiego jaja, na których wyrysowano kontynenty i morza.
Dziś globusy w dużej mierze tworzy się na taśmie montażowej. Warto jednak przyjrzeć się temu, jak robiono je, gdy ich produkcja spoczywała w rękach rzemieślników.
Najlepiej przedstawia to film z 1955 roku udostępniony w serwisie Youtube na kanale British Pathé. Na tym archiwalnym nagraniu nagraniu pokazano, jak od początku do końca ręcznie tworzono globusy:
W drugiej połowie lat 50-tych globusy produkowano ręcznie. Wytworzenie takiej pomniejszonej wersji wersji świata zajmowało nawet 15 godzin.
Solidną drewnianą kulę pokrywano wieloma warstwami materiałów - m.in. sztywnym papierem, a później gipsem modelarskim. Kiedy wszystkie warstwy wyschły, bryły trafiały do kolejnego działu. Naklejano tam na nie ręcznie pocięte kawałki map.
Wymagało to bystrego oka, pewnej dłoni i sporej wprawy. Jeśli kawałek został krzywo naklejony, a błąd został szybko dostrzeżony, można było jeszcze uratować globus; w innym wypadku cała praca szła na marne. Ostatnim etapem było pokrywanie globusów specjalnym lakierem, który zapewniał połysk i ochronę.
W tamtym czasie wytwarzanie globusów było bardzo dochodowe. Aż 90% globusów produkowanych w Wielkiej Brytanii było wysyłanych za granicę. Największe zapotrzebowanie na nie było w szkołach. Ówczesne globusy miały różne rozmiary, tworzone były też w różnych językach, również w cyrylicy.
A teraz zobacz:
Kto by się spodziewał, że ze zwykłej waty cukrowej można zrobić coś takiego
