Święty Walenty, który jest patronem zakochanych, urodził się prawdopodobnie w 175 roku n.e. w Interamnie, a zmarł ok. 268–269 w Rzymie. Nazywany jest także Walentym z Rzymu lub Walentym z Terni. Kim był i dlaczego stał się patronem zakochanych?
Kim był święty Walenty? Dwie legendy o patronie zakochanych
Święty Walenty to postać zagadkowa, a jego życiorys nie jest w pełni znany. Historycy twierdzą, że był biskupem Terni pod Rzymem i zginął śmiercią męczeńską w czasach prześladowania chrześcijan. Jedna z legend mówi z kolei, że święty Walenty żył za panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego, który zabronił młodym mężczyznom w wieku od 18 do 37 lat wchodzić w związki małżeńskie, aby ci chętniej uczestniczyli w wojnach. Kiedy dekret cesarza wszedł w życie, święty sprzeciwił się mu i udzielał zakochanym ślubów w tajemnicy. Według tej legendy, sekret św. Walentego został ujawniony, w wyniku czego Walenty został pojmany i stracony.
Druga legenda mówi o tym, że św. Walenty miał moc uzdrawiania ludzi i był nie tylko duchownym, ale także lekarzem. Dowiedział się o tym rzymski filozof Kraton, którego syn był chory na padaczkę. Święty Walenty powiedział Kratonowi, że pomoże jego synowi pod warunkiem, że jego rodzina nawróci się na chrześcijaństwo. Tak też się stało - syn Kratona cudownie ozdrowiał, a filozof i jego bliscy przyjęli chrzest. Nie spodobało się to jednak władzom, które uznały św. Walentego za osobę niebezpieczną dla państwa i skazały go na śmierć. Ze względu na tę legendę, św. Walenty uważany jest także za patrona osób chorych na padaczkę
