Wierzenia Słowian potrafią pobudzić wyobraźnię. Zacznijmy od tego, kim jest omawiana grupa, gdyż dla wielu osób stanowi ona swego rodzaju zagadkę. Słowianie to inaczej ludność indoeuropejska, obecna na terenach takich jak Europa Wschodnia, Środkowa oraz Południowa. Przedstawiciele tej grupy zamieszkują także część północnej Azji. Słowian można podzielić na wschodnich, południowych oraz zachodnich - do tej części zalicza się między innymi Polaków.
Mit o stworzeniu świata - tak wyglądały początki według Słowian
Według tej opowieści, kiedyś istniało tylko niebo oraz morze, które to przemierzał bóg. Z piany morskiej wypłynął diabeł i jak się okazuje, to właśnie on był pomysłodawcą stworzenia świata. Podsunął bogu odrobinę piasku, a ten rzucił go na wodę i rozpoczął projektowanie Ziemi. Wkrótce diabeł z bogiem pokłócili się, czego następstwem była ich rozłąka - pierwszy został wtrącony do otchłani, zaś drugi wybrał niebo. Kto tak właściwie krył się za tymi postaciami? Prawdopodobnie bogiem mógł być Perun, natomiast diabłem - Weles.
Przeczytaj więcej podobnych informacji na stronie głównej Gazeta.pl.
Bóstwa i demony - wzbudzali strach czy może podziw?
W religii Słowian wyróżnia się bóstwa takie jak:
- Swaróg - pan nieba i ognia,
- Czarnobóg - odpowiedzialny za zły los,
- Świętowit - kojarzony z wojną,
- Jaryło - patronujący płodności i wiośni,
- Dadźbóg - czuwający nad dostatkiem,
- Perun - bóg grzmotów i piorunów,
- Swarożyc - ogień ofiarny i domowy,
- Weles - pan podziemia, magii oraz rzemiosła.
W kogo jeszcze wierzyli Słowianie? Poza bóstwami pamiętali oni także o duchach oraz demonach. Mowa tu o istotach powiązanych z wodą czy lasem, które nie są przyjacielsko nastawione do człowieka. Wierzono bowiem w wodniki, które topiły ludzi w wodzie oraz południce, które napadały na polach w południe.
Warto wspomnieć przy tym również o postaciach takich jak utopiec - demonie powstałym z dusz topielców oraz o zmorze - stworzeniu, które wysysało krew ze śpiącego. Zgłębiając temat słowiańskich wierzeń, można napotkać się także na Babę Jagę. To inaczej staruszka stwarzające zagrożenie szczególnie dla najmłodszych. Jak Słowianie zachowywali spokój w obliczu tylu zagrożeń?
Chronili się przed złem talizmanami oraz przesądami. Stawiali posągi przypominające bóstwa. Za bezpieczne obszary uważali oczywiście miejsca kultu, czyli góry za starymi krzewami czy kawałek ziemi nad wodą. Ołtarzami były głazy, którym oddawano cześć. Według badaczy, do bardziej tradycyjnych, drewnianych świątyń mieli wstęp wyłącznie duchowni. Warto zaznaczyć, że całkowite zbadanie wierzeń słowiańskich nie jest łatwe. Brakuje wiarygodnych źródeł dotyczących tej religii przed okresem chrystianizacji.
