Jedną z głównych filozofii, którą kierował się święty Franciszek, była skromność - i to nawet pomimo bogactw jego ojca. Charakteryzował się także wrażliwością, uduchowieniem, dociekliwym umysłem i uwielbieniem do życia i natury.
Kim był święty Franciszek?
Święty Franciszek z Asyżu (wł. Giovanni di Pietro di Bernardone) urodził się w 1181 lub 1182 roku w Asyżu, mieście w centralnej części Włoch. Był synem Piki i bogatego kupca Pietro di Bernardo di Moricone. Pierwsze kilkanaście lat życia przeżył w dość beztroski sposób, jednak w wieku około 20 lat włączył się do walk o obronę interesów swojego miasta z wojskami z Perugii. W ich trakcie perugianie wzięli go do niewoli, gdzie spędził następny rok.
Po powrocie do Asyżu w 1203 roku Franciszek mocno podupadł na zdrowiu, jednak mimo to dwa lata później udał się do Apulli, gdzie miał nadzieję na zyskanie rycerskiej sławy. W trakcie drogi doszło u niego do wewnętrznej przemiany - miał przeżyć "nawiedzenie przez Boga", które to zdarzenie kompletnie zmieniło jego nastawienie do świata i rzeczywistości. Postanowił rozpocząć nową drogę, tym razem związaną z duchowością.
W czasie wizyty w ruinach kościółka p.w. św. Damiana, Franciszek ponownie usłyszał komunikat od Boga, na podstawie którego rozpoczął remont pięciu kościołów. Praca fizyczna stała się dla niego najlepszym sposobem na wyrażenie miłości do Boga. Ewolucja jego wiary i podejścia do duchowości sprawiła, że w 1208 roku Franciszek postanowił nawoływać mieszkańców Asyżu, aby się nawrócili. Z biegiem czasu zaczęli mu wtórować inni młodzi mężczyźni, a w efekcie ich działań założona została pierwsza wspólnota Pokutników z Asyżu.
Od 1209 roku Franciszek mógł świadczyć kazania, a to za sprawą ustnego zatwierdzenia przez papieża Innocentego III. Działalność duchowa jego i jego braci sprawiła, że w 1211 roku nawrócenia doznała św. Klara z Asyżu, która w Porcjunkuli przyjęła habit franciszkański. W 1217 roku św. Franciszek pełnił rolę ministra generalnego Zakonu Braci Mniejszych i zwołał pierwszą kapitułę braci, na której pojawiło się około pięciu tysięcy zakonników.
W 1219 roku Franciszek rozpoczął podróże po Egipcie, Syrii i Ziemi Świętej, gdzie głosił ewangeliczne orędzie pokoju i miłości. Rok później, po powrocie do ojczyzny, podjął decyzję o wycofaniu się z działalności apostolskiej i zrzeczeniu się urzędu ministra generalnego zakonu. Jego celem były prace, nad zaakceptowaną pod koniec listopada 1223 roku przez papieża Honoriusza III, regułą dla zakonników. Kilka tygodni później w Greccio przeżył tajemnicę Bożego Narodzenia w przygotowanej przez lokalnych mieszkańców "żywej szopce".
W kolejnym roku Franciszek wszedł w nową fazę duchowych doświadczeń, kiedy to podczas pobytu na szczycie góry La Verna otrzymał na ciele stygmaty w postaci świętych znaków męki Jezusa Chrystusa. W 1225 roku stworzył najsłynniejszą średniowieczną pieśń - "Pieśń słoneczną albo pochwałę stworzenia". W kolejnych miesiącach Franciszek trafił do Sieny, gdzie lekarze walczyli z jego postępującą ślepotą. Leczenie nie dawało jednak skutków, dlatego wrócił do Asyżu.
Św. Franciszek zmarł 3 października 1226 roku w otoczeniu swoich braci przy kościele p.w. Matki Bożej Anielskiej. Jego ciało przeniesiono do kościoła św. Jerzego, a następnie do bazyliki ku jego czci, gdzie spoczywa do dziś. Od 16 lipca 1228 roku, decyzją papieża Grzegorza IX, Franciszek jest świętym Kościoła rzymskokatolickiego.
Czy święty Franciszek był postacią historyczną?
Znana ludzkości historia i życiorys świętego Franciszka z Asyżu sprawiają, że przez wielu jest on uważany za postać godną naśladowania. Swoim postępowaniem i postawą na wielu obszarach zafascynował ludzi i doprowadził m.in. do powstania nowych zakonów żebrzących czy potomnych. Ze względu na dokonania został uznany jedną z najważniejszych postaci swoich czasów.
Na podstawie historycznych poczynań świętego Franciszka nakręcono kilka ekranizacji, dzięki czemu jest jednym z nielicznych świętych, który się tego doczekał. Spośród wszystkich znanych postaci, które odcisnęły swoje piętno na historii wiary i ludzkości, Franciszek jest traktowany jako jedna z najbardziej pozytywnych postaci, a jego historyczne konotacje odnoszą się do dzisiejszych czasów.
Inne informacje o świętym Franciszku z Asyżu
Święty Franciszek z Asyżu został doceniony w 1980 roku przez ojca świętego Jana Pawła II, który ogłosił go patronem przyrody. Miało to swoje uzasadnienie w jego uwielbieniu do przyrody, do której odnosił się jako do cudownego daru dla ludzi od Boga. Rośliny i zwierzęta nazywał swoimi braćmi i siostrami, natomiast samo środowisko uważał za "cudowne stworzenie" podarowane przez Boga całej ludzkości.
Postać świętego Franciszka ma również swoje znaczenie dla wielu grup społecznych i duchownych. Jest patronem franciszkanów, kapucynów, bernardynek, albertynek, aktorów, niewidomych, tapicerów, więźniów, ubogich, kupców czy hodowców ptactwa domowego. Ponadto uznano go za patrona Asyżu i szwajcarskiej Bazylei.
