Koń domowy należy do ssaków nieparzystokopytnych z rodziny koniowatych. Nie jest znane jego dokładne pochodzenie. W porównaniu do innych zwierząt takich jak psy i koty, koń został udomowiony stosunkowo niedawno. Proces ich domestykacji rozpoczął się około 4000 lat przed naszą erą w Azji. Pierwsze hodowle koni rozwijały się na terenach Azji Środkowej, Azji Mniejszej, Macedonii, Grecji i w Rzymie.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Konie od innych zwierząt domowych wyróżniają się swoim nietypowym sposobem spania. Każdy, kto choć raz w życiu był w stajni, widział je w swoich zagrodach. Przez większość czasu są one w pozycji stojącej, ale dlaczego? Te zwierzęta mają naturalny instynkt spędzania czasu pośród innych członków stada na wolności. W środowisku czai się wiele niebezpieczeństw, a konie stosunkowo często padają ofiarą drapieżników atakujących z zaskoczenia. Koń regeneruje się, stojąc, by w każdej chwili był gotów do ucieczki. Sam sen u tych ssaków jest bardzo płytki i nawet najmniejszy szelest potrafi je wybudzić.
Konie w przeciwieństwie do ludzi i innych zwierząt domowych nie potrzebują dużej ilości snu w fazie REM. Podczas gdy pies potrafi przespać ponad połowę swojego życia, a o kocie nie wspominając, koń jest totalnym przeciwieństwem. Te duże zwierzęta kopytne potrzebują zaledwie trzech godzin snu na dobę. Zasypiają wyłącznie na kilka minut, a ich drzemki odbywają się po kilkadziesiąt razy dziennie. Jeśli konie przebywają w większym stadzie, nie dojdzie do sytuacji, w której wszystkie osobniki śpią. Zawsze przynajmniej jeden jest w stanie czuwania, odgrywając rolę strażnika. W razie niebezpieczeństwa na niego spada odpowiedzialność zaalarmowania reszty stada o konieczności ucieczki.