trawa

Siać trawę - zbliżające się drobne przyjemności i czas relaksu, mniej obowiązków w życiu zawodowym i domu. Kosić trawę - dobre towarzystwo, miłe przyjęcie, nowe ciekawe znajomości, które jednak nie przerodzą się w przyjaźnie. Sucha trawa - pogorszenie zdrowia, utrata sił witalnych, chęć

robił zdjęcia podeptanej trawy i niewielkiej sterty niedopałków. – I wszystko wskazuje na to, że potem skoczył. Tu widać, z którego miejsca spadł. Istotnie na skraju urwiska widniały ślady, a na samym koniuszku widać było świeżo odsłoniętą skałę. – Jeśli nie ma pan lęku wysokości, proszę

; powiedziała na pożegnanie i zniknęła. Konor podziękował wszystkim zwierzętom, pożegnał je i ruszył w dalszą drogę do domu. Nie mógł się już doczekać powrotu. Najpierw ujrzał dwa uratowane maleństwa: fikały w trawie, bawiąc się z Ronanem. Kiedy go spostrzegł, serce Konora zaczęło bić szybciej. Sarenki

domowe, wypracowanie z francuskiego, przeglądam pisma literackie, przepisuję na maszynie smętne wiersze i opowiadania śmiało patrzące na rzeczywistość.(Śmiałość patrzenia grała u mnie ważną rolę. Miałam oko do śmieci na trawie i psich odchodów na chodnikach. W tych opowiadaniach zwykle pada śnieg z

pokryte pyłem i owadami. Prawie każdy trawnik wygląda na zaniedbany; gdzieniegdzie w jego miejsce posadzono sukulenty. Niektórzy pomalowali na zielono wyschniętą trawę przed domem, co przypomina trochę nakładanie makijażu zmarłym przez pracowników domów pogrzebowych. Uchwała przeciwko lekkomyślnemu

- lista "W wysokiej trawie" (2019) - reż. Vincenzo Natali Rodzina podróżująca do San Diego, zatrzymuje się na drodze, którą otaczają rozległe pola kukurydzy. Słysząc krzyk chłopca, dobiegający z wnętrza "wysokiej trawy", decydują się wejść w głąb pola, by go odszukać. Szybko orientują

Na stronie Ekostraży w serwisie społecznościowym Facebook pojawił się bardzo smutny wpis: Słońce trochę poświęciło, więc kosiarki do trawy poszły w ruch. Wczoraj pod Środą Śląską razem z trawą kosiarka porozrywała na strzępy jeżycę odkarmiającą maluchy. Wszystkie oseski przeżyły i zostały do nas

kopulastych chat z gałęzi i trawy między trzema baobabami. Przy chatach siedzą kobiety. Mają przekrwione oczy i czuć od nich alkohol, choć to dopiero wczesny ranek. Na krzakach rozwiesiły kilka naszyjników z koralików i ptasich piórek. Patrzą obojętnie. Nieco większy ruch panuje przy

, mieszkać. Pamiętam działkę dziadka latem, pamiętam plastikową siatkę zwiniętą w rolki, wysoką trawę, której nikt nie kosił. Pamiętam, że kiedyś na wsi mama pokazała mi bardzo starego mężczyznę siedzącego na ławce i powiedziała – dokładnie te słowa – "ten człowiek ma sto lat". Pamiętam

się, że na Matinicus Rock "nie ma ani jednego drzewa ani krzaka, a trawy na skale też się nie uświadczy. Powierzchnia wysepki to ledwie bezładna sterta kamieni, często smaganych i przesuwanych przez fale". W rzeczy samej, na tej dzikiej wyspie latarnie radziły sobie lepiej od roślinności: na